Απιστία και η λογική της

«Σχετικά με την ιδέα της πατρότητας… Ορισμένες φυλές της Λατινικής Αμερικής, όπως οι Μπαρί στη Βενεζουέλα ή οι Ατσέ στην Παραγουάη, πιστεύουν ότι τα παιδιά δημιουργούνται από τη σταδιακή συσσώρευση σπέρματος. Έτσι, κάθε σεξουαλική επαφή μιας γυναίκας θα παίξει το ρόλο της στην εγκυμοσύνη. Μόλις γίνει φανερό ότι ένα παιδί κυοφορείται στη μήτρα της, θα χρειαστούν νέες ποσότητες σπέρματος ώστε να μεγαλώσει το έμβρυο. Είναι συνηθισμένο μια έγκυος να αποζητά ερωτική επαφή με άνδρες της φυλής που, έτσι, θα συμβάλουν στην ανάπτυξη του μωρού, χαρίζοντας, μέσω του ζωτικού υγρού τους, τα χαρακτηριστικά τους στο παιδί που θα γεννηθεί. Έτσι, η γυναίκα θ’ αποζητήσει την επαφή μ’ έναν πολεμιστή για να γίνει το παιδί της δυνατό, μ’ έναν τοξότη για να γίνει εύστοχο, μ’ έναν σαμάνο για να γίνει έξυπνο. Το καταπληκτικό είναι ότι, καθώς όλοι αυτοί οι άνδρες πιστεύουν πως έχουν συμμετάσχει στην κύηση του παιδιού, έχουν την τάση να παίρνουν μέρος και στη διαπαιδαγώγησή του, οπότε, πράγματι, καταλήγουν να μεταφέρουν στο παιδί ένα μέρος των χαρακτηριστικών τους.»

Η ιδέα της απιστίας -ακόμα και στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό- θεωρείται ως η χειρότερη προδοσία μεταξύ των μελών ενός ζευγαριού. Μοιάζουν, όμως, όλες οι απιστίες μεταξύ τους; Γιατί, άραγε, η απιστία θεωρείται «ασυγχώρητο παράπτωμα», ικανό να καταστρέψει μακροχρόνιες σχέσεις και οικογένειες; Ο Ντεμιάν Μπουκάι επανεξετάζει τη λογική των παγιωμένων απόψεων και προτείνει μερικά νέα «μέτρα και σταθμά», προσαρμοσμένα στη σημερινή εποχή

(Από την παρουσίαση του εκδότη)