Εδώ ο Σαίξπηρ μας παρουσιάζει τον πόλεμο χωρίς ελαφρυντικά, δείχνοντάς μας, σαν σε καθρέφτη, μια εικόνα φόνου και ασέλγειας μοναδική σε ζωντάνια, μέγεθος, πληρότητα. Μέσα σ’ αυτόν τον καθρέφτη βλέπουμε τη γνώση και την αρετή να μην μπορούν να κρατηθούν στον κατήφορο, ν’ αντισταθούν σ’ αυτά τα πάθη. ..
Τώρα ’ναι τα μάγια μου όλα σκόρπια χάμουκαι δεν έχω δύναμη άλλη απ’ τη δικιά μου,που είναι λίγη. Τώρα αλήθεια εσείς ορίζετε,[…]να μη μείνω σ’ τούτο το έρημο νησί,παρ’ απ’ τα δεσμά μου βάλτε ευθύς σ’ ενέργειανα με λύσετε με τα καλά σας χέρια.Η γενναία πνοή σας πρέπει να γεμίσειτα πανιά μου, ειδέ ο σκ..
Στο Χειμωνιάτικο Παραμύθι, η ζωή παρουσιάζεται στο σύνολό της και όλες οι εκφράσεις της είναι μια ευλογία. Συχωρεμένοι να είναι όλοι! Καμιά κρίση, καμιά καταδίκη. Το πνεύμα της ζωής στη μυστηριώδη πορεία του δημιουργεί πότε τη μια και πότε την άλλη μορφή. Όλα είναι απαραίτητα μέσα στο εκπληκτικό σύν..
Εμπρός για το τσιμπούσι, γλεντήστε, ξεφαντώστε,τσουγκρίστε τα γεμάτα για την παρθενιά της,ευθυμήστε τρελά, ή πάτε κρεμαστείτε:μα η καλή μου Καίτη, αυτή θα ’ρθει με μένα.Μην προκαλείτε, μην τσινάτε, μην αγριεύετε·θέλω να ’μαι κύριος σ’ ό,τι είναι δικό μου.Τούτη είναι το έχει μου, το βιο μου, είναι το..
Και σε τούτη την πρώτη του τραγωδία και σ’ όλο το έργο του Σαίξπηρ, κυρίαρχο είναι το θέμα της εξουσίας. Η χτυπητή διαφορά ανάμεσα στην αιχμάλωτη Ταμόρα, που την έχει αρπάξει η συμφορά, και στην Ταμόρα παντοδύναμη ρήγισσα της Ρώμης φανερώνει πόσο αλλιώτικοι αποδεικνύονται οι άνθρωποι κάτω από διαφορ..
Ο Τίμων είναι ο στενότερος συγγενής του βασιλιά Ληρ. Και με τον έναν και με τον άλλον ο ποιητής μάς παρουσιάζει τον άνθρωπο που πίστεψε σε ιδανικό κι ο θεός αυτής της πίστης απάτησε την εμπιστοσύνη του! [...] Με τον Τίμωνα, το ιδανικό δεν περιορίζεται στη στοργή την οικογενειακή, παρ’ απλώνεται πλατ..
Το κύριο θέμα του μύθου είναι ο αγώνας που κάνουν οι νέες και γερές κοινωνικές δυνάμεις για να ανοίξουν δρόμο μέσα απ’ τους φραγμούς που έχει στήσει ο παλιός, γερασμένος κι εξαχρειωμένος κόσμος και να πάρουν τη θέση που τους ανήκει στη ζωή.Ο κατώτερος, ο παρακατιανός, που χάρη στις αρετές του και το..
Σε μένα ’χει προσπέσει, όπως σε σένα τώρα εγώ,κι ο άγριος πολεμόθεος που ποτέ ?ω φόβος, τρόμος!–δεν έχει σκύψει ο σβέρκος του ο νευρώδης σε ομαλόκαι βγαίνει πάντα νικητής σ’ όποιον αγώνα· κι όμωςαιχμάλωτος και σκλάβος μου με ικέτευε γι’ αυτόπου δίχως συ να το ζητάς σου το προσφέρω εγώ.Κρέμασε δόρυ, ..
Στο έργο τούτο δεν βλέπουμε νέους και ηλικιωμένους, παρά ανθρώπους με το νέο πνεύμα κι ανθρώπους με το παλιό. Ο Τυβάλδος, για παράδειγμα, είναι νέος, αλλά με το παλιό πνεύμα. Οι άνθρωποι μ’ αυτό το παλιό πνεύμα, άντρες και γυναίκες, ηλικιωμένοι και νέοι, φέρνονται με τυραννικό φανατισμό και τα ζητήμ..
Ο έρωτας ειπώθη από τις διάφορες εποχές, ανάλογα με τις ιδέες τους, θείος, ιερός, χυδαίος, κοινός, αφύσικος… Για τον Σαίξπηρ, τον ποιητή της Αναγέννησης, ο Έρωτας είναι η όλο υγεία ορμή, η γλυκιά όσο και φυσική μανία που πιάνει τ' ανθρώπινα πλάσματα, ιδιαίτερα την άνοιξη της ζωής τους, όταν ανθίζει ..
Το υπεύθυνο πνεύμα του ποιητή, το πνεύμα που χτυπάει τις δυνάμεις του κακού, την κατάχρηση εξουσίας και την ακολασία, στην προσπάθειά του ν’ αντισταθεί στην αφηνιασμένη εξαχρείωση που ακολούθησε τη θύελλα της Αναγέννησης, πλάθει χαραχτήρες σαν τον Περικλή, και προπάντων τη Μαρίνα, το διαμάντι που πέ..
Που σκότωσε το ’λάφι τι,τι θα ’χει αυτός για πλερωμή;Το δέρμα και τα κέρατανα τα φορεί λεβέντικακαι θα τον πάμε συνοδειάόλοι μαζί τραγουδιστά.Τα κέρατα να τα φορείς,ήταν λοφία πριν γεννηθείς.Τα κέρατα δεν είν’ ντροπή,πολλοί τα βάλαν με τιμήκι ακόμα απ’ τους δικούς σουπατέρας και παππούς σου.Τα κέρατ..
Στο Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, ο Σαίξπηρ καταπιάνεται με το ερωτικό θέμα με θαμαστή μαστοριά κι ελευθερία. Πλέκει την ιστορία του με ανθρώπινα πλάσματα όλων των τάξεων, βασιλιάδες, αστούς, λαό, δαιμόνια και ξωτικά παραμυθένια, που όλοι και όλα βρίσκονται σε κάποιαν ευγενικιά και καλόβολη οικειότητα..
Παρθένα μου, την έχεις βάλει σε τέτοιο χορό που είναι να θαμάξεις: oι καλύτεροι αυλικοί, τότε που η αυλή αυλιζότανε στο Ουίνζορ, δεν μπόρεσαν να την μπάσουν σε τέτοιο χορό· κι όμως εκεί ’τανε ιππότες, ήτανε λόρδοι, ήταν αρχόντοι με τ’ αμάξια τους, σου ορκίζομαι, αμάξι στ’ αμάξι, γράμμα στο γράμμα, δ..
Όταν ενού ανθρώπου ο υπηρέτης πρέπει να παίξει μαζίτου τον σκύλο, το πράμα, βλέπεις, δεν πάει καλά […]Του ’μαθα ό,τι ακριβώς θα ’λεγε κανείς:«έτσι θα ’θελα να διδάξω ένα σκύλο».Πόσοι αφέντες θα το ’καναν αυτό για τον υπηρέτη τους;Όχι, παίρνω όρκο πως έχω κάτσει στον φάλαγγα για πουτίγγεςπου έκλεψε, ..
Αυτή ’ν’ η αιτία, αυτή ’ν’ η αιτία, ψυχή μου· ας μην ειπώτ’ όνομά της σε σας, αστέρια αγνά. Αυτή ’ν’ η αιτία.Μα δε χύσω το αίμα της, δε θα πληγώσωτο δέρμα της το ασπρότερο από το χιόνι κι απαλόσαν αγαλμάτου αλάβαστρο. Όμως πρέπει ναπεθάνει, αλλιώς θα ξεγελάσει κι άλλους άντρες.Το φως να σβήσω και με..
Η χάρη που ’χει το έλεος δεν επιβάλλεται,στάζει σαν την γλυκιά βροχή απ’ τον ουρανόπάνω στο χώμα: είναι διπλά ευλογημένο·βλογάει κι αυτόν που δίνει κι αυτόν που παίρνει:είναι των κραταιών το κραταιότερο· ταιριάζειτου θρονιασμένου ρήγα πιο καλά απ’ το στέμμα του·το σκήπτρο του έχει δύναμη εξουσίας πρ..
Εδώ ’ν’ το κατηγορητήριο του λόρδου Χάστιγξ·που, καλλιγραφημένο με μεγάλα γράμματα,θα το διαβάσουν σήμερα στον άγιο Παύλο:και πρόσεξε τι ωραία συνέπεια έχει:έντεκα ώρες έκαμα να το αντιγράψω,τι χτες τη νύχτα ο Κέιτσμπυ μου το ’στειλε.Το πρωτόγραφο εχρειάστη άλλο τόσο για να γίνει·κι όμως πριν από πέ..
Εδώ έχουμε ωραίον και πλούσιον πίνακα, καλοσχεδιασμένον και ζωηρόχρωμον, που μας δίνει σε βάθος και πλάτος τον φεουδαρχικό τρόπο βίου, με την αρπαγή και τον φόνο, μαζί με τον ιπποτισμό, την πίστη, την τιμή, αξίες που έχουν αρκετά φθαρεί και καταντήσει τυπικές. Συνάμα φανερώνεται κιόλας το νέο πνεύμα..
[…] Η τιμή με τσιγκλάει να κάνω μπρος.Ναι, αλλά τι αν η τιμή με τσιγκλήσει τουξεκαμού όταν κάνω μπρος, τι γίνεται τότε; Μπορεί ητιμή να κολλήσει ένα πόδι; Όχι. Ή ένα χέρι; Ή να πάρειτον πόνο από μια λαβωματιά; Όχι. Ώστε η τιμή δεν ξέρειτη χειρουργική τέχνη; Όχι. Τι ’ναι η τιμή; Μια λέξη.Τι ’ναι αυτή..
[...] Μπορώ ναχαμογελάω και να σκοτώνω ενώ χαμογελάω,να λέω «ευχαριστώ» σ’ ό,τι μου θλίβει την καρδιά,να βρέχω τα μάγουλά μου με δάκρυα τεχνητά,το πρόσωπό μου να το προσαρμόζω σ’ όλες τιςπεριστάσεις, θα πνίξω ναύτες πιο πολλούςαπ’ τη γοργόνα, πιο πολλούς θα θανατώσωπου με κοιτάζουν κι απ’ τον βασιλί..
γιατί έφτιαξες δημοτικά σχολεία· κι ενώ πρώταοι προπάτορές μας δεν είχαν άλλα βιβλίααπό την τσέτουλα και τις γιώτες, εσύ μας έκανες μετυπογραφεία· και, ενάντια στον βασιλιά, το στέμμα τουκαι το αξίωμα, έφτιαξες χαρτοποιεία.Θα σου αποδειχτεί κατάμουτρα πως έχεις γύρω σουανθρώπους που κάνουν συχνά λόγ..
Κοίτα τον τόπο σου, κοίτα την εύφορη Γαλλίακαι ιδές τις πολιτείες και τα χωριά πώς τα ’χειρημάξει και παραμορφώσει ο σκληρός εχθρός.Καθώς κοιτάει η μάνα το μωρό της, όταν θάνατοςτου κλει τ’ αβρά ετοιμοθάνατά του μάτια,δες, δες την καταλύτρα αρρώστια της Γαλλίας·δες τις πληγές, τις πιο αφύσικες πληγέ..
Θα τη λατρεύουν και θα τη φοβούνται· οι δικοί τηςθα την ευλογούν· οι εχθροί της θα τρέμουνσαν στάρι στο χωράφι που το δέρνει μπόρακαι θα κρεμάνε τα κεφάλια τους με θλίψη·μαζί της το καλό θ’ αυξαίνει. Στις ημέρες τηςκάθε άνθρωπος θα τρώει με ασφάλεια το ψωμί τουκάτω απ’ το κλήμα του που φύτεψε ο ίδιο..
Ποιο χαλινάρι δύναται να συγκρατήσειτον αιμοβόρο και στραβό στρατιώτηνα βάζει τα βρωμόχερά του στα σγουράτων κοριτσιών σας που στριγγά θα ξεφωνίζουν·τους πατέρες σας να σέρνονται απ’ τα ψαρά τους γένια,τα σεβαστά κεφάλια τους να σπάζονται στους τοίχους,στις λόγχες καρφωμένα τα γυμνά σας βρέφη,ενώ οι..
[…] Η τιμή με τσιγκλάει να κάνω μπρος.Ναι, αλλά τι αν η τιμή με τσιγκλήσει τουξεκαμού όταν κάνω μπρος, τι γίνεται τότε; Μπορεί ητιμή να κολλήσει ένα πόδι; Όχι. Ή ένα χέρι; Ή να πάρειτον πόνο από μια λαβωματιά; Όχι. Ώστε η τιμή δεν ξέρειτη χειρουργική τέχνη; Όχι. Τι ’ναι η τιμή; Μια λέξη.Τι ’ναι αυτή..
«Των φίλων μου, που πρέπει να τους κάμεις φίλους σουκεντριά και δόντια τώρα τώρα είναι βγαλμένα·με τον σκληρό τους μόχτο πρόκοψα αρχικάκαι βέβαια μου ’θρεψε τον φόβο η δύναμή τουςμήπως με ξεθρονίσουν: για να τ’ αποφύγωτους ξέκανα […]Για τούτο Χάρη μουτον νου σου, θερκοκέφαλους να τους απασχολείςσε π..
Μα να πεθάνεις και να πας άγνωστο πού·να κείτεσαι ένα κρύο κουφάρι και να λιώνεις·τούτη η αισθαντικιά όλο θέρμη ορμή να γίνειζυμάρι από πηλό· και το μακάριο πνεύμανα λούζεται από πύρινα ύδατα, ή να μένεισε περιοχή φριχτή, πυκνοπερίπλεχτη από πάγους,ή να φυλακιστείς μες σε άφαντους ανέμους,να σε φυσά..
Κανένα ναρκωτικό δε μεθάει τόσο το άτομο, δεν προκαλεί τόση ευφορία μέσα του, μεγαλώνοντάς το απεριόριστα κι ασυγκράτητα, όσο η εξουσία. Κι είμαστε σ' εποχή που η κατάχτηση της εξουσίας έλκει κάθε φαντασμένον θερμοκέφαλο. […] Το έργο τούτο φαίνεται σαν παράλογο κι απόκοτο παιχνίδι του πόθου για την ..
«Πιστεύω –αν και πολιτικός δεν είμαι, ούτε θέλω να είμαι–πως αυτό θα φέρει πόλεμο· και πιο γοργά θ’ ακούσεις πωςοι λεγεώνες που είν’ τώρα στη Γαλλία, κάναν απόβασηστη άφοβή μας Βρετανία, παρά πως πλήρωσαν μια πένα.Οι πατριώτες μας είν’ άνθρωποι πιο ταχτικοί από τότεπου ο Ιούλιος Καίσαρ χαμογελούσε γ..
Αν η χάρη που σου ζητάμεήταν να σώσεις τους Ρωμαίους,με χαλασμό των Βόλσκων όπου υπηρετείς,ε, τότε να καταδικάσεις πρέπει εμάς,που θέλουμε να σ’ ατιμάσουμε: όχι η αίτησή μαςείναι να τους φιλιώσεις: να μπορούν να ειπούν οι Βόλσκοι«εμείς εδείξαμε έλεος». Κι οι Ρωμαίοι «εμείςδεχτήκαμε το έλεος». Και απ..
Ε, μαστόροι μου! Αν είχα πρόθεση να ξεσηκώσωκαρδιές σας και ψυχές σας γι’ ανταρσία κι οργή,θ’ αδικούσα τον Βρούτο, θ’ αδικούσα και τον Κάσσιο,που, καθώς ξέρετε όλοι, είν’ αξιότιμοι άνθρωποι.Δε θα τους αδικήσω· προτιμάω ν’ αδικήσωτον νεκρό, ν’ αδικήσω τον εαυτό μου καισας, παρά ν’ αδικήσω τέτοιους αξ..
Το φαρμάκι απ’ την γκρίνια ζηλιαρογυναίκαςπιο ’ναι θανατερό από σκύλου λυσσασμένου δόντι.Η κρεβατομουρμούρα σου του χάλαγε τον ύπνο,κι αυτή ’ν’ η αιτία που πήρε αέρα το μυαλό του.[…]Λες πως του εμπόδιζες τα γλέντια με τις γκρίνιες σου:άμα η γλυκιά η αναψυχή χαθεί, τι άλλο μένειπαρά βαρυθυμιά και μαύ..
Σαν ήμουν ήμουν κούτσικο μωρό,με χάι χάι χάι, μ’ αγέρα και βροχή,μα ήμουν τρελό κι ανήξεροκι έβρεχε η βροχή, βροχή καθημερνά.Μα κι όταν εμεγάλωσα καλά,με χάι χάι χάι, μ’ αγέρα και βροχή,κλέφτες και μάγκες ποιος βοηθάκι έβρεχε η βροχή, βροχή καθημερνά.[…]Πάει ένας καιρός που πιάστη η πλάση αυτή,με χά..
Έλα να πάμε στα δεσμά μας:οι δυο μας μόνοι σαν πουλάκια στο κλουβί,θα κελαηδούμε. Όταν μου λες να σε βλογώ,θα γονατίζω να σου λέω συχώρεσέ με.Έτσι θα ζούμε και θα λέμε προσευχές,και τραγουδάκια και παλιά παραμυθάκια[…]και τους καημένους ανθρωπάκηδες θ’ ακούμενα κουβεντιάζουμε κι εμείς μαζί τους?ποιο..